Wat zijn NDIR of non-dispersieve infraroodsensor precies?
In gebouwen zoals scholen, werkplekken, restaurants, … investeert men in CO2-meters om na te gaan hoe gezond de binnenlucht is. CO2 meten is een manier om de CO2-concentratie in een ruimte of een luchtkanaal te meten en de luchtkwaliteit te bewaken. Kooldioxide (CO2) is een kleurloos, geurloos gas dat wordt gevormd tijdens ademhaling, verbranding en organische ontbinding. Het CO2 gehalte is indirect evenredig met het aantal mensen in een ruimte en wordt gebruikt om de mate van verluchting van een ruimte in te schatten.
Volgens de Belgische adviezen moete deze CO2 meters beschikken over een NDIR of niet-dispersieve infrarood meetsonde. Diesensortechnologie garandeert de meest nauwkeurige en correcte meting van het aantal partikels CO2 in het medium, in dit geval lucht. Maar hoe werkt dit precies?
Er zijn twee basistypen voor CO2 meters: de chemische reactie technologie en infrarood meettechnologie. De meeste chemische sensoren zijn elektrochemische sensoren, die niet zo betrouwbaar zijn omdat ze reageren op meerdere gassen.
Het NDIR meetelement daarentegen is het meest nauwkeurig, en werkt volgens het principe van opname van infrarode lichtstraling.
Bij deze techniek passeert er uitgestraald licht door een meetkamer, en valt het licht op een lichtontvanger.
NDIR-sensoren zijn gebaseerd op infraroodspectroscopie en werken volgens het principe dat moleculen specifieke lichtfrequenties absorberen die kenmerkend zijn voor hun structuur.
Infraroodlichtgolven door de bron gecreëerd worden door een kamer naar de detector gestuurd. Het infrarood licht van een golflengte wordt geabsorbeerd door de kooldioxidemoleculen. Met andere woorden, wanneer er CO2 partikels aanwezig zijn in de meetkamer ontstaat er door de absorptie van deze partikels minder reflectie, wat wordt gemeten door de opnemer.
NDIR-sensoren hebben een levensduur tot 15 jaar. Hun meeteenheid voor CO2 wordt uitgedrukt in ppm, parts per million, of aantal deeltjes per miljoen.
